Jeugdsentimenten

Afgelopen week wat jeugdsentiment naar boven gehaald. De avondvierdaagse.

In mijn beleving een van de hoogtepunten van het jaar. Stond vrijwel op gelijke hoogte met het jaarlijkse schoolreisje, maar dit snoepfeestje duurde vier avonden.

We liepen al slingerend over de weg, deden tikkertje, keken in andermans brievenbus, klommen in verkeersborden en aten ijs en snoep.

In groep 7 of 8 mocht je voor het eerst de 10 kilometer doen. Dat betekende zere voeten, moeie benen (maar dat verzweeg je natuurlijk) en laat naar bed. En nog meer klieren onderweg. Superstoer.

Dit jaar deden we ook de 10 kilometer. Niks geen gekkigheid en stoerdoenerij. Gewoon lopen en anders niet. Halverwege kreeg je een stempel en een glaasje aanmaaklimonade. En daarna een beetje op tijd naar bed, want morgen gaat die wekker weer.

Zo’n avondvierdaagse is toch wat anders als je een paar jaartjes ouder bent. Maar nog steeds leuk om aan mee te doen.

Ik ben stiekem toch een beetje trots op m’n medaille. Die gaat bij de verzameling van vroeger…