Dag 3 Nijmeegse Vierdaagse
Nat.
Koud.
(Tot zover de korte samenvatting van de dag. Lees hieronder verder voor het hele verhaal.)
Het plan voor vandaag was duidelijk. Vroeg starten, de eerste kilometers stevig doorstappen. Daarna rustig aan doen, af en toe pauze houden en vooral genieten. Ook buienradar nog even gecheckt vooraf. Er zou regen komen, maar telkens maar 0,1 mm. Dat kon vast wel zonder regenpak.
De dag begon goed. Lekker rustig op de route. Stevig doorstappen lukte redelijk, al had ik hier en daar in de benen een spiertje dat wat tegensputterde. Maar toen kwam de regen en miste ik mijn regenjas. Om mij heen stopte de een na de ander om een poncho aan te trekken. Anderen toverden een paraplu tevoorschijn. Ik had niets te toveren. Geen regenjas, geen poncho, geen paraplu. Dus zat er niets anders op om gewoon dapper door te stappen, dwars door de regen.
In Mook was de kerk open en piepte ik even naar binnen. Het bleek echter niet de bedoeling om daar uit te druppen, dus ben ik maar gauw weer gegaan. Ik heb vervolgens een poosje met douane-wandelaars meegestapt. En zo veel geleerd over allerlei mogelijkheden van het binnensmokkelen van drugs enzo. Maar toen ze een berisping kregen omdat ze niet netjes in tweetallen in colonne liepen, was het gesprek snel afgelopen.
Bij Groesbeek kregen we de eerste hoogtemeters. En daar hadden mijn benen duidelijk geen zin in. Ik leek wel stil te staan, werd aan alle kanten ingehaald. Dat werd best een beetje een mentaal dingetje. Tijd voor een pauze met een broodje vette bal en kippensop. Daar knapt een mens van op.
Onderweg krijg je van alles uitgedeeld. Als je het goed treft, heb je geen lunchpakket nodig. En eet je krentenbol met lichtgezouten drop en bouillon aangelengd met toffee en pepermuntballen. Met een waterijsje als toetje.
De FNV heeft blijkbaar nieuwe leden of aandacht nodig en deelde petten uit. Wat was ik daar blij mee, toen het begon te regenen. En dan echt regenen. Geen natte wind of iets, maar gewoon een complete wolkbreuk, waardoor je schoenen vollopen met water en het regenwater via je rug naar beneden sijpelt en alles drijfnat maakt. Door de pet werd ik nog steeds kletternat, maar bleef mijn bril droog. En zo’n bril zonder regendruppels verzacht de pijn toch iets.
Eenmaal terug op de wedren was ik zo doorweekt dat ik alleen nog maar kon bibberen en klappertanden. Op de camping ben ik bij gebrek aan een ligbad, maar een half uur onder een gloeiend hete douche gaan staan om weer op temperatuur te komen. Wat ben ik blij dat ik voor de zekerheid toch nog een lekkere warme trui had meegenomen.
Nu alleen nog zin in CCC. Volgorde maakt niet uit, als het maar veel is.
