Mijn drone

Bij mij is het altijd tijd voor nieuwe dingen. Nieuwe ontdekkingen, nieuwe uitdagingen. Ik houd er van.
Fotograferen heb ik een tijd gedaan. Filmen was ook leuk.
En dus moet een drone ook leuk zijn.

Meerdere reviews op internet nageplozen en toen het besluit genomen om toch maar voor die duurdere, zwaardere variant te gaan. Dan is een certificaat wel verplicht, maar de film- en kwaliteit ook stukken beter. De DJI Mavic Air 2 is mijn nieuwe vriend. Daar gaan we mee genieten.

Het duurde even voordat ik de moed gevonden had om de drone te gaan gebruiken. Er waren toch wat drempels die ik moest beslechten.

Ten eerste leek het mij toch behoorlijk ingewikkeld om zo’n apparaat aan de praat te krijgen. En ik moet eerlijk zeggen: het was best even een gepuzzel om te begrijpen hoe alles in elkaar stak. Met name omdat de app met de instructiefilmpjes niet in de Play Store te vinden was. Dan sta je gelijk al met 1-0 achter. Maar met een beetje doorzetten, forums lezen en instructiefilmpjes bekijken is het gelukt.

De tweede drempel was nog hoger dan de eerste. Dat waren de mensen. Zouden die het niet gek vinden of er een hekel aan hebben dat ik hen filmde?
Soms moet je gewoon doen om er achter te komen wat de mensheid van je denkt. De ervaring leert dat de meeste mensen enthousiast zijn, zeker als je hen mee laat kijken op je scherm. Maar er bestaat ook een andere groep mensen, die het niet fijn vindt en dat netjes komt zeggen. En dan is er vast ook nog een groep mensen die het niet fijn vindt en het niet zegt, maar er achter je rug om wel om moppert en klaagt. Ach…die mensen vallen met name zichzelf lastig. Zodra de drone de lucht in gaat, geniet ik. Maar ik houd mezelf en mijn drone wel wat op de achtergrond, zodat ik niemand tot last en ergernis ben.