De zon schildert met gouden penselen…

…en ik mocht daar getuige van zijn.

Zie ik zo’n prachtige zonsopkomst, dan voel ik mezelf echt een geluksvogel. Dat er zoiets prachtigs bestaat en dan nog zo dicht bij huis. En dat ik dat dan mag zien en er van mag genieten. Echt geweldig.

Ik snap niet dat mensen het dan voor elkaar krijgen om na stoïcijns door te rijden op te lopen. Ik moet dan gewoon even stoppen om een foto te maken. Een mooie foto is voor mij echt een geluksmomentje, een hoogtepunt van de dag.

Zo ook met deze zonsopkomst. Eigenlijk had ik haast, moest ik snel richting de auto lopen om richting mijn werk te gaan. Maar dan moet ik gewoon even mijn tassen neerzetten om gauw even een foto te schieten. Dan maar iets te laat op m’n werk. Dit is te mooi om aan voorbij te gaan…